WERELDHOND – uitslag schrijf- en tekenwedstrijd

4 april vieren we Wereld Zwerfdierendag en zullen een groot aantal hondeneigenaren hun wereldhond of -kat extra verwennen. Vandaag maken we ter ere van Wereld Zwerfdierendag de uitslag bekend van onze WERELDHOND schrijf- en tekenwedstrijd. We hebben de afgelopen weken vele leuke en ontroerende verhalen, gedichten en tekeningen binnen gekregen en natuurlijk was het een lastige klus voor de jury.

De jury, bestaande uit Yvonne Kroonenberg, Pauline Wesselink en Annemieke Janson, was blij verrast door de vele ontroerende inzendingen en is uiteindelijk na veel wikken en wegen tot een eindoordeel gekomen.

Yvonne omschrijft het als volgt:

”Iedere keer dat ik toezeg om jurylid te zijn, denk ik dat het wel mee zal vallen om te kiezen. Niet dus. Het gaat immers om fantastische mensen die met veel liefde hun hondje hebben toegelaten in hun leven en daar ontroerend over schrijven. “

Wat opviel bij de jurycommentaren was dat er één unanieme winnaar is gekozen. Dat het moeilijk was blijkt uit de ‘rest van de uitslag. Er is namelijk sprake van een gedeelde tweede en derde plaatst en zelfs van een eervolle vermelding .

Maar dan nu de uitslag 

Op de derde plaats zijn drie inzendingen geëindigd. Twee tekeningen en één verhaal: Sammie, tekening gemaakt door Daan Schraauwen,  een tekening van een Roemeense hond door Jenny  Adriaanse en het verhaal ‘Een lange weg’ door Diane Dekkers.

Op de tweede plaats is geëindigd ‘Sam onze wereldhond’ van Alice Soer. De jury vond dit een ontroerend verhaal. Daarnaast zijn moeder en dochter Groen ook op de tweede plaats geëindigd. Beiden stuurden een inzending in over wereldhond Grey

Op de eerste plaats is met unanieme stemmen geëindigd ‘Geduld’ van Jet Kording met tekeningen van haar broer Gijs Kording. De jury zei hierover “Je kunt als lezer voelen hoeveel wanhoop en liefde er aan te pas zijn gekomen om dit hondje weer te leren leven.” en  “mooi totaalbeeld door de tekeningen van haar broer. Verhaal knap inlevend geschreven”.

Eervolle vermelding krijgt Joey van der Togt die met zijn 11 jaar de jongste deelnemer is en enige inzender is van onder de 16 jaar. Juist omdat het leeftijdsverschil tussen hem en de andere deelnemers zo groot was bleek zijn gedicht onmogelijk naast de nadere inzendingen beoordeeld te kunnen worden.

Alle winnaars krijgen de komende weken een verrassingspakket opgestuurd.

De komende zullen we alle inzendingen op onze site publiceren maar voor nu delen we heel graag het verhaal ‘Geduld’ van onze winnares Jet Kording. Voor iedereen die zich geïnspireerd voelt door alle verhalen en tekeningen: U mag blijven inzenden. Met alle verhalen, gedichten en tekeningen kunnen we straks een mooie uitgave maken die nog meer mensen kan inspireren om te kiezen voor een wereldhond.

Geduld door Jet Kording

7 jaar geleden kwam Aafje in mijn leven. Ik heb altijd honden gehad, uit het asiel of via via maar nooit eerder uit het buitenland. Aangezien het aanbod in de Nederlandse asielen op dat moment voornamelijk Pitbullachtige betrof en ik op een wat milder karakter val belande ik in de wonderlijke wereld van de stichtingen die ‘gouden mandjes’ of ‘forever homes’ zoeken voor een schier oneindige stroom aan buitenlandse honden. Na een digitale speurtocht van dagen onder het slaken van kreten als “ahhhh” en “neeeee, dieeeeee, wat een schatje” viel de keus op Aafje uit Portugal. Een mooie hond van net 1 jaar die op de foto verdwaast tegen een hek aan zat geplakt met een lieve maar niet al te snuggere blik in haar ogen. Aafje werd omschreven als verlegen, een eigenschap die ik wel kan waarderen.

Een spannende tijd brak aan, ik moest door de ballotage en Aafje moest nog naar Nederland komen. Eindelijk was het zo ver, ik kon mijn Aafje opgaan halen in een uithoek van Nederland. In het kleine huisje rende ontelbare honden rond. Alleen, ik zag Aafje niet………..Al snel bleek waarom ik Aafje niet zag. Aafje had zich vloeibaar gemaakt van angst. Verlegen bleek een eufemisme te zijn voor doodsbang. Met een hond in shellschok en ik zelf ook kwam ik thuis. Wat moest ik hier nu mee? Het was doodzielig, het liefst kroop ze weg achter de plint, zo mager was ze trouwens ook.

Geduld is niet mijn sterkste eigenschap maar het enige wat ik kon doen was geduld hebben met Aafje  want ik had al snel door dat ik met de ‘doortastende aanpak’ weinig zou bereiken bij deze tere ziel. Een (hele) lange weg volgde van Aafje naar buiten tillen, proberen te laten lopen, proberen te laten plassen, proberen te laten eten, proberen aan te raken. Ondertussen lag Aaf het liefst in haar mand, of eigenlijk onder haar mand. Uit wanhoop zong ik dan maar liedjes voor haar terwijl ik helemaal niet kan zingen.

Mijn geduld werd zwaar op de proef gesteld want ze was werkelijk overal bang voor. Na een tijdje gelukkig niet meer voor mij, ik was haar enig houvast in deze boze wereld. Haar onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen in mij maakte dat ik met Aafje alle geduld van de wereld op kon brengen, iets wat me met mensen nog nooit gelukt was.

Nu, 7 jaar later, heeft Aafje zich ontpopt tot een blij ei van 30 kilo. Ik heb nog nooit zo’n, lieve mooie en zachtaardige hond gehad. Zij is geen held maar leert nog steeds bij. Inmiddels heb ik een 2de hond uit Griekenland, een brutaal nest. Samen spelen ze zich een ongeluk en als ik ze samen zie rennen over het strand maakt mijn hart een sprong van vreugde. Geduld is een schone zaak.