Als zwerfdierenorganisatie willen wij deze maand januari extra stil staan bij de Spaanse Galgo.
Stichting Galgo Support Holland heeft ons extra informatie gestuurd over de galgo en zijn zware bestaan in Spanje. Hieronder hun bijdrage:
Het leed van de Spaanse Galgo’s
De bij AFP aangesloten stichtingen doen geweldig werk door de zogenaamde CNVR projecten in diverse landen. Voor de honden in Spanje, met name de Galgo’s is dit helaas geen bruikbaar concept. We zullen u dat proberen uit te leggen.
Galgo Support Holland heeft Sandra Rodríguez-Orta Rigo, van de shelter El refugio Escuela Sofia waar wij mee samenwerken, gevraagd de problematiek van de Galgo’s voor ons te omschrijven. Sandra is één van de oprichtsters en vrijwilligster bij deze shelter. Zij heeft dagelijks te maken met de vreselijke ellende, die deze prachtige honden wordt aangedaan.
We laten Sandra aan het woord:
“De vraag is waarom we juist opkomen voor de Galgo’s i.p.v. andere honden. Het antwoord hierop is dat ieder jaar aan het einde van het jachtseizoen, duizenden en duizenden Galgo’s worden vermoord.
Op dit moment zijn de problemen rond de Galgo’s complex. Ten eerste worden er met de Galgo’s veel te veel gefokt. Het fokken met Galgo’s is erg goedkoop en gebeurt meestal op zogenaamde puppy boerderijen onder erbarmelijke omstandigheden: geen medische controle, geen vaccinaties en al helemaal geen menselijke liefde die er aan te pas komt. Voor een jager is een Galgo niets meer als een instrument om geld mee te verdienen en het klinkt misschien als een nachtmerrie maar het is wel de waarheid: het enige eten wat de Galgo’s krijgen is een stukje brood, meer ook niet!
Het fokken met Galgo’s is zo gemakkelijk, simpel en goedkoop dat de jagers of eigenaren weigeren voor de dieren te zorgen. En weet u waarom? Omdat er toch weer nieuwe Galgo’s zullen komen. Een Galga baart namelijk gemiddeld tussen de 10 en 12 puppies!
Gemiddeld duurt de “loopbaan” van een Galgo 3 jaar. Zodra ze deze leeftijd bereiken hebben de jagers weer andere nieuwe Galgo’s klaar voor het jachtseizoen dus hebben ze de 3 jarigen niet meer nodig. Dit zijn letterlijk de woorden van een jager: “het eerste levensjaar is de Galgo een nieuwkomer, het tweede levensjaar is het beste jaar en het derde jaar….. het derde jaar is hij te oud”.
Met zijn derde levensjaar wordt de Galgo ergens achtergelaten. Tenminste als hij geluk heeft….Echter in de meeste gevallen wordt de Galgo op een afschuwelijke “traditionele” wijze vermoord. Als de Galgo in de ogen van de jager goed gepresteerd heeft wordt hij simpelweg ergens achtergelaten. Als hij echter in de ogen van de jager niet goed heeft gepresteerd, wordt de Galgo “gestraft” door hem op te hangen in een boom. De jager noemt dit “pianospelen”. Ook worden ze in een put gegooid of geïnjecteerd met bleekwater. Volgens een jager is een kogel veel te duur om te gebruiken voor een Galgo.
Alle mensen in Spanje die toegewijd zijn aan het redden van de Galgo’s kunnen je vertellen dat het moeilijk is om een jager te vinden die een Galgo heeft die ouder is dan 3 jaar.
Tot dusver is het grote probleem dat de Spaanse regering zogenaamd blind is en de situatie van de Galgo’s negeert! Spanje is geen land voor de Galgo’s, niet zolang de jacht niet wordt verboden en duizenden Galgo’s lijden onder zware verwaarlozing, menselijke wreedheden en minachting.
De Spaanse autoriteiten hebben geen interesse in het promoten van dieren welzijn. Integendeel, Spanje is het land van het stierenvechten en andere sadistische tradities, gepromoot door de nationale en lokale autoriteiten.
De Andalusische autoriteiten zijn zelfs voor het trainen van Galgo’s met gemotoriseerde voertuigen. Het voortslepen van honden achter een 4X4 of een motor is wreed en was ook verboden maar sinds kort weer toegestaan. De volgende stap is dat deze praktijken weer in heel Spanje worden toegestaan.
De enige manier om deze uitroeiing van Galgo’s te stoppen is om de jacht met Galgo’s te verbieden.”
Het moge door Sandra’s uitleg duidelijk zijn, dat een CNVR-project hier niet kan werken.
Totdat de wetgeving (hopelijk op Europees niveau) gewijzigd zal worden zit er niets anders op dan honden te redden van de straat of uit de dodingstations (perrera’s)**. Ze onder te brengen in de shelters of bij pleeggezinnen en ze ter adoptie aan te bieden. Gezien de aantallen afgedankte Galgo’s (de schattingen lopen uiteen maar we moeten denken aan tienduizenden per jaar) zal het echter voorlopig de welbekende druppel op de gloeiende plaat blijven . . . Hier moeten krachten gebundeld worden om via de (Europese) politiek, de wetgeving en strafbepalingen gewijzigd te krijgen.
** Spaanse dodingstations zijn eigendom van de gemeenten.Wilt u meer weten over wat daar allemaal gebeurt dan kunt u dit lezen via deze link (let op: bevat schokkende elementen):
http://galgosupportholland.nl/pages/archief1/15-honden-gered-uit-dodingstation.php
